Suudi Arabistan'dan Batı Teksas'a kadar, sondajcılar, kavurucu bir fiyat rallisinden yararlanmak için daha fazla petrol pompalıyor. Ancak dünyanın ham rezervlerinin beşte birine ev sahipliği yapan bir bölge çoğunlukla eksik.

Latin Amerika'nın her yerinde, 100 dolarlık ham petrolün yükselişi, hükümetin enerji endüstrisi üzerindeki kontrolünü sıkılaştıran ve üretimi artırmaya yardımcı olan yabancı yatırımcıları devre dışı bırakan milliyetçi politikalarla köreldi. Brezilya ve Guyana'dan gelen üretim artıyor, ancak bir bütün olarak bölge genelinde üretim o kadar düştü ki şu anda oradaki talebi zar zor karşılıyor. Meksika ve Arjantin, ihraç ettiklerinden daha fazla ham ve doğal gaz ithal ediyor, on yıl önceki son petrol patlamasının tersine.

Pahalı yakıt ithalatına güvenmek, Latin Amerika'nın petrol üreten ülkelerinin liderlerini doğrudan siyasi hedef tahtasına koyuyor. Nakit sıkıntısı çeken sürücülerin tepkisiyle karşı karşıya kalan Brezilya Devlet Başkanı Jair Bolsonaro, Ekim seçimleri öncesinde ana rakibini takip ediyor. Ekvador cumhurbaşkanı, yakıt fiyatları ve enflasyon konusundaki protestoların ardından neredeyse görevden alındı. Meksika benzini sübvanse etmek için milyarlar harcıyor.

Bütün bunlar, Rusya'nın Ukrayna'yı işgali küresel arzı daraltırken, dünyanın Latin Amerika'nın petrol ve doğal gaz üretimini artıracağına güvenemeyeceği anlamına geliyor. ABD ve Orta Doğu'daki üreticiler üretimi artırırken, yakıt tayınını tetiklemek ve ekonomileri resesyona sokmakla tehdit eden aşırı fiyat artışlarını durdurmak yeterli değil.

Bu, Latin Amerika'da daha önceki emtia patlamalarının nasıl gerçekleştiğiyle tam bir tezat oluşturuyor. 2000'lerde Venezüella'nın Hugo Chavez'i gibi liderler, ülke içindeki popülerliklerini desteklemek ve bölgesel etkilerini genişletmek için beklenmedik petrol ve gaz nakitlerini kullandılar. Ancak bu büyük gelirler ancak üretimi artıran yabancı yatırımlar sayesinde mümkün oldu. Chavez petrol endüstrisini millileştirdiğinde, büyük projeler yanlış yönetildi ve para kurudu.

Rice Üniversitesi Baker Kamu Politikası Enstitüsü'nde enerji ekonomisi öğretim görevlisi ve Latin Amerika uzmanı Francisco Monaldi, “Petrol endüstrileri, süper döngü sırasında hüküm süren kaynak milliyetçiliğinin kurbanı oldu” dedi. "Artık Chavez'in 2003 ve 2004'te yaptığı gibi devasa harcamalar oluşturacak kapasiteye sahip değiller."

Tabii ki, ham petrol fiyatları bu yıl yükselmemiş olsaydı, Latin Amerika'nın devlete ait petrol ihracatçıları için ticaret dengeleri daha da kötü olurdu. Brezilya'nın Petroleo Brasiliero SA'sı ve hatta Meksika'nın ağır borçlu Petroleos Mexicanos'u muhteşem karlar bildiriyor ve güçlü temettüler ödüyor. Ancak ham petrol ihracatından elde edilen daha yüksek vergi gelirinin devlet kasasına girmesi zaman alıyor ve yalnızca uzun süreli bir süper döngü sonunda gergin bölgeye rahatlama getirebilir.

Petrol rallisinin daha geniş ekonomik faydaları, Latin Amerika'da düzen karşıtı bir dalgayı raydan çıkarmak için yeterli olmadı. Kolombiya kısa süre önce cumhurbaşkanlığına fracking'i yasaklamayı planlayan bir yabancı seçti. Brezilya'da, ilk yönetimi sırasında büyük ölçüde emtialar sayesinde ekonomik bir genişlemeye başkanlık eden Luiz Inacio Lula da Silva, yaklaşan seçimlerde Bolsonaro'nun yerini alacak favori. Meksika Devlet Başkanı Andres Manuel Lopez Obrador, daha rekabetçi bir piyasayı teşvik eden kural ve düzenlemeleri ortadan kaldırarak devlet şirketlerini güçlendirmeye çalıştı.

Monaldi'nin görüşüne göre, Latin Amerika'nın petrol sahaları günde 20 milyon varil pompalıyor, yani üreticiler iş dostu Teksas'taki sondajcıların yararlandığı tüm avantajlara sahip olsaydı, mevcut seviyelerin iki katından fazla olurdu: sermayeye kolay erişim, düşük vergiler ve hafif düzenlemeler. Bunun yerine, yabancı ortaklardan petrol sahası hisselerine el koymak, vergileri yükseltmek ve sondaj için uygun alanları keşfetmemek gibi müdahaleci politikalar yuvaya dönüyor. “Yer üstü risklerin ne kadar kötü olduğu ve endüstriyi nasıl etkilediği şaşırtıcı. potansiyel, ”dedi Monaldi bir röportajda.

Küçük Kazançlar

Bu yılın bölgedeki en büyük kazancı, deniz sondajına yeni başlayan Guyana. Ancak Exxon Mobil Corp.'un bir sonraki yüzer üretim tankeri geldiğinde 2023 yılına kadar daha fazla artış görmeyecek. Venezüella'nın petrol üretimi, 2021'de ABD yaptırımlarının daha gevşek bir şekilde uygulanmasıyla toparlandı, ancak mevcut seviyeleri genişletip sürdüremeyeceği belli değil - üretim, hala sadece beş yıl öncekinin gölgesi. Henüz kullanılmamış önemli açık deniz kaynaklarına sahip olan Brezilya'dan elde edilen kazanımlar mütevazı olmuştur.

Arjantin'in petrol üretiminin son on yılın en yükseğine çıkması bile, ülke yalnızca orta ölçekli bir üretici olduğu için piyasalara herhangi bir rahatlama getirmesi pek mümkün değil. Altyapı kısıtlamaları ve yerel fiyat kontrolleri, birinci sınıf şeyl yataklarına rağmen ne kadar hızlı genişleyebileceğini sınırlar.

Toplamda, Uluslararası Enerji Ajansı bu yıl Latin Amerika'dan günde yalnızca 400.000 varil daha bekliyor, bu da ABD'de beklenen büyümenin üçte biri.

Monaldi ve diğer analistler, bölgenin bu yüzyıldaki ana üretim başarı öyküsünün Brezilya olduğunu, ancak Lula'nın ilk yönetiminin petrol mevzuatını yeniden yazmak için yarım on yıl boyunca geliştirmeyi durdurmamış olsaydı, orada bile üretimin mevcut seviyelerin iki katı olacağını söyledi.

Welligence'ın enerji danışmanlığı için Brezilya'yı kapsayan Andre Fagundes, Lula beklendiği gibi kazanırsa, temel kaygılardan birinin, hükümetin eyaletin payını artırmak için büyük keşiflerin gelişimini yavaşlatması olduğunu söyledi. Petrobras şu anda ekvator sınırına yakın, yeterince keşfedilmemiş bir açık deniz bölgesinde sondaj yapmaya hazırlanıyor.

Fagundes, Brezilya'nın Guyana ve Surinam'daki son başarılar gibi büyük yeni keşifler yapması durumunda, bir Lula yönetiminin vergileri artırmak için gelişmeyi yavaşlatabileceğini söyledi.