Candida albicans mantarı, bağışıklığı baskılanmış kişilerde hayatı tehdit eden enfeksiyonlara neden olabilir. Bir araştırma ekibi, mayanın bunu yapmak için özellikle insan bağışıklık sisteminden yararlandığını keşfetti.

Maya, insanlar tarafından teşvik edilen büyümeye sahiptir

Candida albicans mantarı normalde vücudun zararsız bir sakinidir. Ancak bazı durumlarda maya mantarı engellenmeden büyüyebilir ve ölümcül bir tehdit haline gelebilir. Araştırmacılar şimdi mantarın insan bağışıklık sistemini nasıl sömürdüğünü bildiriyorlar.

Yakın tarihli bir duyuruya göre , Jena'daki Leibniz Doğal Ürün Araştırma ve Enfeksiyon Biyolojisi Enstitüsü (Leibniz-HKI) tarafından yönetilen uluslararası bir araştırma ekibi, Candida albicans'ın bir enfeksiyon sırasında küçük RNA parçacıklarının salınımını uyardığını ve bunun daha sonra büyümesini teşvik ettiğini keşfetti. . İnsan bağışıklık sisteminin bu olağandışı sömürüsü, hastalık süreçlerini açıklayabilir ve mantar enfeksiyonlarının tedavisi için yeni yaklaşımlar sağlayabilir .

Mantar hayatı tehdit eden enfeksiyonlara neden olabilir

Candida albicans mayası çoğu insanın yaşamının bir parçasıdır ve herhangi bir soruna neden olmaz. "Candida albicans, tüm insanların dörtte üçünün derisinde bulunur. Normalde bağışıklık sistemi, mantar ve diğer mikroorganizmalar arasında bir denge durumu vardır," diye açıklıyor Leibniz-HKI'de Bağışıklık Düzenleme grubuna başkanlık eden Christine Skerka.

Ancak bağışıklığı baskılanmış kişilerde kan dolaşımına nüfuz edebilir ve yaşamı tehdit eden enfeksiyonlara neden olabilir. Prof. Skerka başkanlığındaki bir araştırma ekibi, mantarın bu amaç için özellikle insan bağışıklık sisteminden yararlandığını keşfetti.

Bilgilere göre, özel bağışıklık hücreleri olan monositler tarafından tanınan sinyal moleküllerini serbest bırakır ve orada belirli mikroRNA'ların salınımını uyarır. Bunlar daha sonra maya mantarında artan büyümeyi tetikler. Araştırmacıların sonuçları " mBio " uzman dergisinde yayınlandı .

Mantar bağışıklık tepkimizi kullanır

MikroRNA'lar, normal şekilde enzimlere veya diğer proteinlere çevrilmeyen küçük RNA parçacıklarıdır. Bunun yerine, kendilerini diğer RNA moleküllerine bağlayarak ve onların okunmasını engelleyerek gen ifadesini düzenlerler. Evrimsel olarak korunurlar, bu da insanlar ve mantarlar, bakteriler veya bitkiler gibi memelilerin çok benzer varyantlara sahip olduğu anlamına gelir.

Skerka, "MikroRNA'lar, sürekli değişen koşullara hızla uyum sağlamak için kullanabileceğimiz çok etkili bir sistemdir" diye açıklıyor. Aynı zamanda, organizmalar arasındaki benzerlikler, muhtemelen Candida albicans'ın insan bağışıklık sistemini kandırma yeteneğine sahip olmasının nedenidir.

İmmünobiyolog, "Mantarın bağışıklık tepkimizi bu kadar özel olarak kullanması şaşırtıcı" diyor. Bilim adamları, mikroRNA'ların insan bağışıklık hücrelerinden mantar hücrelerine küçük veziküller yardımıyla taşındığını keşfettiler.

Araştırmayı uzmanlığıyla destekleyen Leibniz-HKI'deki "Mantar Enfeksiyonlarının RNA Biyolojisi" adlı genç araştırma grubunun başkanı Matthew Blango, "Bu veziküller normalde bir organizmanın hücreleri arasındaki iletişim için kullanılır" diyor.

MikroRNA'ya ek olarak, başka moleküllerin bir kokteylini de içerirler. Zarları sayesinde dış etkilerden korunurlar ve belirli reseptörler aracılığıyla hedef hücresini bulurlar. Görünüşe göre mantarın da burada bir etkisi var.

"Bağışıklık sistemimiz Candida albicans'ı belirli moleküllere sahip bir istilacı olarak işaretler. Doktora tezini Prof. Skerka'nın ekibinde tamamlayan baş yazar Luke Halder, tam olarak bu belirteçlere bağlanan reseptörler artık veziküllerde yukarı doğru düzenleniyor” diye açıklıyor.

Bulgular terapiyi iyileştirebilir

Yayında belirtildiği gibi, çalışmadan elde edilen bulgular, karşılık gelen mikroRNA'ları spesifik olarak baskılayarak mantar enfeksiyonlarının tedavisini iyileştirebilir. Ancak bunun için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.

Friedrich Schiller Üniversitesi Jena'da (FSU) profesör olan Skerka, "Şimdiye kadar tanımladığımız mikroRNA'nın bir enfeksiyonla mücadelede gerçekte ne için kullanıldığını henüz bilmiyoruz" diyor.

Leibniz-HKI ve FSU'dan diğer araştırmacılara ek olarak, Würzburg Julius Maximilian Üniversitesi, Innsbruck Tıp Üniversitesi ve İsrail Teknoloji Enstitüsü'nden çalışma grupları da çalışmaya katıldı.